Autor: Justyna Iwanowska

Z pracą jest jak ze związkiem – kiedy wkraczamy na ścieżkę zawodową, wchodzimy w mariaż z naszą profesją, sposobem zarobkowania, miejscem pracy. Ta relacja wypełnia większą część życiowej aktywności.
Czasem podejmujemy się danej pracy ze względów czysto pragmatycznych, zarobkowych, innym razem z miłości do tego, co robimy. I tak jak z uważnością należy podchodzić do każdej relacji, tak i tutaj warto świadomie przyglądać się bieżącej sytuacji, temu, jak nasza praca nas traktuje, jak my sami czujemy się w związku z nią.

„Dobrymi chęciami..” Czemu? Po co? W jakim celu? Słowa są nośnikiem informacji. Same w sobie, jako zbiór dźwięków czy liter, przenoszą informację. Ich kontekst czy sposób wypowiedzenia wypełniają treść emocjami. Jest jeszcze coś głębiej, u podstaw informacji czy zabarwienia emocjonalnego. Te same słowa, w zależności od intencji, jaka przyświeca wypowiadającemu, niosą ze sobą zupełnie różny wydźwięk. Mogą być wyrazem pozytywnej intencji lub formą przemocy. Wypływające z miłości, troski czy czułości zostaną łatwiej przyjęte, niż te płynące z potrzeby kontroli czy władzy.

Uważność to termin pojawiający się aktualnie  w wielu kontekstach. Czym jest uważność? Intuicyjnie możemy odpowiedzieć, że uważność to stan skoncentrowania na aktualnie wykonywanej czynności. Wielokrotnie korzystamy z niej, ale nie rejestrujemy, że właśnie w tym stanie jesteśmy – gdy nawlekamy nitkę na igłę, oddzielamy żółtko od białka, wbijamy gwóźdź, przechodzimy przez wąską kładką… Żeby odwołać się do fachowej definicji uważności, sięgniemy do prac Jon Kabat-Zinna, który wprowadził tę technikę medytacji do świata medycznego pod nazwą mindfulness. Autor postrzega uważność “jak związek miłosny z życiem, rzeczywistością, wyobraźnią, pięknem własnej istoty, z sercem, ciałem i umysłem oraz światem”. To dość rozległa definicja, ale obrazuje ona całe bogactwo, jakie niesie ze sobą ta praktyka.

Zdarzają się momenty w życiu, kiedy nasza odporność spada. Może to dotyczyć zarówno odporności fizycznej, jak i psychicznej, a wiele wskazuje na to, że obszary te są od siebie zależne. Takimi szczególnymi momentami są sytuacje kryzysowe, czyli takie, na które nie byliśmy odpowiednio przygotowani, takie, które nas zaskoczyły i wymagają od nas zastosowania szczególnych mechanizmów do poradzenia sobie z nowymi okolicznościami.